Einstein's Sorriness, 2022
Oil on linen Canvas, 120 x 100 x 4 cm,
Unique work, Certificate of Authenticity Included
Ik ben een schilder, geen schrijver, maar ik lees steeds graag goede boeken – en liefst zoveel mogelijk – tussen het schilderen door. Al op jeugdige leeftijd – als gepassioneerd lezer van zulke Amerikaanse sciencefictionschrijvers als Jack Vance, Isaac Asimov, Arthur c. Clarke, George Orwell – raakte ik zeer onder de indruk van die grote natuurkundige en Nobelprijswinnaar Albert Einstein, heel waarschijnlijk een inspiratiebron voor de beroepsgroep van sciencefictionschrijvers die vaak over het hoofd wordt gezien.
De prachtige werelden die sommige sciencefictionauteurs met verve en bevlogen passie beschrijven; de ruimtevaartuigen waarmee ze hun hoofdpersonages met de snelheid van het licht naar die soms mooie, soms gevaarlijke werelden brengen zijn indrukwekkend; hun boeken, die van Jack Vance voorop, werden en worden nog altijd in een ruk gelezen en herlezen!
En dan heb je Albert Einstein met zijn bijzondere en algemene relativiteitstheorie die met zijn wereldberoemde formule E=mc2 (door iedereen allicht niet begrepen) de hoogste ogen gooide. De snelheid van het licht is 300.000 km (299.792.458 meter) per seconde. De Nobelprijswinnaar was geboren. Met plezier ging ik zijn biografieën lezen en begon ik te denken aan een geschilderd portret. Maar welk portret van die grote meneer ? Niet zo maar een 'toevallig' of een overbekend portret. Een foto laten zien, realistisch genoeg om het werk tot zijn recht te laten komen ? Een foto die niet zomaar vervangen kan worden door een willekeurige andere foto, want het gaat hier om het effect, om de uitdrukkingskracht kracht van het gelaat, om de intrinsieke kracht van de foto.
Toen ik op een bepaalde dag hierover een gesprek had met een goede vriend belde hij me een dag later op en vroeg hij om langs te komen met een magazine waarin volgens hem een prachtige foto van Einstein op latere leeftijd werd getoond, Een foto in PHOTO, gemaakt door de grote Amerikaanse, zeerbekende fotograaf Philippe Halsman. En… dat was het, dat was de beeltenis van Albert Einstein die ik graag op het doek wou schilderen.
Tijdens de gesprekken die meester-fotograaf Philippe Halsman had met Albert Einstein en die het Franse magazine PHOTO publiceerde in oktober 2001, verklaarde Halsman nadien, ik citeer: “Plutôt que de rencontrer un grand scientifique, j’avais devant moi un homme qui en avait gros sur le coeur et sa voix résonnait d’une triste franchise. Ses cheveux long et sa figure magnifique lui donnaient un air leonin” (1).
En PHOTO continueert in haar uitgave als volgt; Bien qu’il (Einstein) eut averti Roosevelt des dangers de la fission de l’uranium, il avait appris comment on avait utilisé sa découverte et en souffrait. C’est ce regard de desolation que Philippe Halsman a capté” (2).
Het schilderij is mijn ode aan een groot en uitzonderlijk begaafd man!
Guy De Jaegher
(1) “In plaats van een grote wetenschapper te ontmoeten, had ik een zeer ongelukkige man voor me en in zijn stem weergalmde een droevige openhartigheid. Zijn lange haar en zijn magnifieke gezicht gaven hem een leeuwachtige uitstraling”.
Philippe Halsman
(2) “Hoewel hij (Einstein) Roosevelt had gewaarschuwd voor de gevaren van uraniumsplijting, had hij geleerd hoe zijn ontdekking was gebruikt en leed hij eronder. Het is deze droevige blik van verlatenheid die Philippe Halsman bij Einstein vastlegde”.
PHOTO magazine